Anouk Soute (43) en Dennis Last (44) gaan in de zomer van 2018 emigreren naar Curaçao met hun kinderen Veerle (11), Cody (8). Ze vertellen iedere maand over de voorbereidingen.

Auteur Anouk Soute

Mensen dachten in december werkelijk dat wij ‘even’ terug waren  in Nederland voor de feestdagen. We zijn nog niet definitief weg mensen, pas aankomende juli. Het nieuwe jaar is ingeluid en we zijn met frisse moed gestart met regelen, voorbereiden en opruimen.

En daar was dan het moment om mijn baan op te zeggen. Niets is zo heerlijk om mijn met de hand geschreven brief te overhandigen aan mijn leidinggevende om mijn carrière bij de gemeente Rotterdam te eindigen. Wat een geweldig gevoel! Ik ben er tot aan medio juli nog wel werkzaam en het is fijn om een einddatum te hebben, anders blijft het zo zweven. Bovendien heeft mijn werkgever zo de tijd om een vervanger te vinden. Misschien kan ik zelfs nog iemand inwerken.

Het is nu écht!

Ook is de verkoop van ons huis nu definitief, de financiering is rond. Yihaa! Voor ons een moment om even stil te staan bij wat emigreren met je doet. Want zeggen dat je gaat emigreren is 1, maar het doen is 2. Voor de mensen om ons heen is het ook een moment van: ‘ze gaan echt’.  Natuurlijk hebben wij er ook veel zijn in. Maar je wordt van de ene emotie naar de andere emotie geslingerd.

Nu komt het geregel, het uitzoeken. Uiteraard hebben we vooraf al informatie vergaard, maar het is nu fine tunen. Tot 12 juli kunnen we in ons huis blijven, dat was onze wens vooral voor de kinderen, zodat het zoveel mogelijk rustig voor hen verloopt. Een huurhuis zoeken om de tijd te overbruggen is vaak duurder. Bovendien blijf je dan aan het verhuizen. Het moet zo efficiënt mogelijk zijn voor iedereen.

Wat we hebben gemerkt, is dat je dan wel veel wil voorbereiden en uitzoeken, maar dat de uitvoering alleen maar stap voor stap kan.

Nu ons huis is verkocht, kunnen we ons focussen op wat we mee willen nemen en wat weg mag. Ik stroop mijn mouwen op en doe het liefst bijna alles weg, maar heb natuurlijk rekening te houden met de andere gezinsleden.

Van Dennis krijg ik vaak te horen: ‘Moet dat nu? en ‘daar wil ik nog even over nadenken’ of ‘we hebben nog tijd zat’. We zijn enorme tegenpolen hierin. Maar ja, de tijd gaat sneller dan je denkt en er zal nog zoveel  op ons afkomen. Met Cody ga ik samen al zijn lades af. Veel speelgoed kan weg omdat ze er niet meer mee spelen of er te oud voor zijn.

De aankomende Koningsmarkt komt voor ons op het juiste moment en de kinderen willen het graag meemaken. Het geeft tevens ruimte in ons hoofd. De vraag is wel: wat is er allemaal in de laatste tien jaar ons huis binnengeslopen?

Onze sedula kaart

We zijn bezig met transportbedrijven. Hoe bepalen we het volume? Welke vervoerder past het beste bij ons? De één komt langs, de ander heeft een Excel lijst die we moeten invullen. Wie heeft er een lokaal agent daar? Pak je alles zelf in, laat je het doen? Hoe zit het verzekeringstechnisch in elkaar? En heel goed de kleine lettertjes lezen, zodat je straks niet met een extra factuur zit.

Het meest ingewikkelde is; hoe kom je achter alle regels om je ‘verklaring van rechtswege’ aan te vragen? Want de wetgeving lijkt met de week te veranderen. We hebben een online telefoongesprek met Inki Brouwers van het bedrijf I for all (www.iforall.com). Ondanks het tijdsverschil komen we tot een afspraak. Inki heeft veel kennis hierover en woont en werkt op het eiland.

Tevens komt Inkie een paar keer per week bij de toelatingscommissie, de commissie waar je je stempel van krijgt om uiteindelijk je sedula te halen. Sedula is de naam van de identiteitskaart die je ontvangt na het inschrijven in het bevolkingsregister van Curaçao. Door de sedula te mogen aanvragen word je officieel bewoner van Curaçao en ben je dus uitgeschreven in Nederland.

Nu kun je op verschillende manier Curaçao binnen komen, maar dan heb je wel een expert nodig die je daarin ondersteunt. Temeer omdat er zoveel verschillende informatie te vinden is en er zelfs op de websites van de overheid achterhaalde informatie staat.

De ondersteuning heeft een prijskaartje, maar ons inziens meer dan waard en verstandig om te doen. Wanneer je een afwijzing krijgt voor de aanvraag, dan dien je ook weer het volle bedrag opnieuw te betalen. Voor vier personen erg zonde van je geld.

Wat ga je missen?

Je kunt zo vastzitten in wat je gelezen hebt en het is niet verstandig om daar alleen maar op af te gaan. Er zijn meerdere wegen naar Rome en zo ook naar Curaçao. Tegenwoordig kan veel online, ook op Curaçao, maar als we lokaal ondersteuning hebben, hoeven we niet zelf aanwezig te zijn op het eiland. Dus we kunnen de aanvraag laten indienen en als het allemaal soepel verloopt bij aankomst onze sedula’s ophalen. Wanneer wij de verklaring van rechtswege kunnen aantonen, hoeven we ook geen retourticket te kopen, maar een enkeltje. Dat kan weer geld schelen.

De kinderen hebben nu het dichterbij komt ook steeds meer vragen. We hebben ook gesprekken over wat ga je het meest missen van Nederland?

• het zelfstandig naar en van school lopen.
• de vrijheid om af te spreken
• overal kunnen fietsen
• even langs wippen bij vrienden en familie en het missen van iedereen

Jaaaa, dat fietsen ga ik onwijs missen, want alles gaat met de auto. Ik fiets altijd. Weer of geen weer, mij zie je op de fiets.  Openbaar vervoer is niet aan mij besteedt. Dus een alternatief voor wat meer beweging is wenselijk. Ik bekijk het wel als ik daar ben.

Huilbuien soms…

De relaties en vriendschappen zullen anders worden, maar we komen af en toe echt wel terug naar Nederland. Bovendien kan tegenwoordig online zoveel! Dat is het mooie van internet. Ook op zakelijk vlak een uitkomst.

Maar eerlijk is eerlijk, soms zijn er emotionele momenten en huilbuitjes, maar twijfel is er nooit. Let’s do this. We kunnen altijd weer terug.

Waarom gaan we dan wel? Wij gaan voornamelijk voor het buitenleven,  geen overvolle agenda’s, het avontuur en natuurlijk last but not least, het klimaat. Brrrr, wat was het koud de afgelopen periode in Nederland. Nu ben ik daar al geen fan van, maar nu is het helemaal anders, aangezien ik met mijn hoofd voor een groot deel al  in de tropen zit.

Op zakelijk vlak zijn er nog uitdagingen. Mailtjes daarover met vragen zijn verzonden. We wachten op antwoorden. Andere mailtjes moeten wachten omdat bepaalde vragen nog niet zijn opgehelderd. Mijn website www.anouksoute.nl/ecoaching/ is in ieder geval succesvol gelanceerd en wordt nu getest door een enorme leuke enthousiaste groep vrouwen.

Being a digital nomad

Alles is volledig geautomatiseerd, dus zodra iemand zich aanmeldt, gaat de rest vanzelf rollen. Niet normaal hoe fijn dat is, dat online ondernemen. Wordt die lang gekoesterde droom dan toch nog werkelijkheid? Being a digital nomad, hoewel mijn standplaats is wel vast: ‘Dushi Curaçao. Maar ook dan zal er gewerkt moeten worden. Ik kijk er naar uit.

Nu vol in de leer met Facebook advertenties. Dennis is bezig met Google adwords voor www.fietsenhokken.nl en bouwt er wekelijks een paar landelijk, in Den Haag, Nijmegen, Breda, etc. en ondertussen gaat het gewone leven ook door. Kinderen naar competitie, een verjaardag hier en een borrel daar. Vaak denken we dan: ‘dit is dan voorlopig de laatste keer’.

Ook de kinderen krijgen lieve berichten, waaronder van een klasgenootje die zelf naar een andere school gaat. Ja, dan is het wel even slikken…